Jak rozpoznać dopalacze? Dopalacze nie są problemem nowym. Za datę ich dotarcia do Polski traktuje się rok 2008, kiedy to został otwarty pierwszy ogólnie znany sklep sprzedający “przedmioty kolekcjonerskie”. I pewnie nie byłoby o nich tak głośno, gdyby nagle do szpitali nie zaczęli trafiać pacjenci w ciężkim stanie. To co ich łączyło to zażycie jednego z “przedmiotów kolekcjonerskich” z ww. sklepu.
Okazało się, że dopalacze są równie niebezpieczne, jak narkotyki, a może nawet bardziej
Pierwsze, czego dowiedzieliśmy się o dopalaczach jako społeczeństwo to to, że mogą spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu, a nawet doprowadzić do śmierci. A lekarze mają problem z odtruciem pacjenta, bo nie znają składu wielu dopalaczy, zwłaszcza tych nowych. Jednym z głównych składników takiego produktu jest jedna z wielu substancji psychoaktywnych, których w wielu krajach nie ma na liście substancji zakazanych, na której są z kolei wszystkie znane narkotyki.
Dlaczego ludzie w różnym wieku w ogóle sięgają po dopalacze? Bo w świetle prawa nie są one nielegalne i mogą nie kojarzyć się wobec z tego z czymś niebezpiecznym. Mają one za to przynieść efekty podobne do tych po narkotykach: odurzenie, zupełnie nieznane do tej pory doznania, halucynacje, czy większy przypływ energii pozwalający na dłuższą i lepszą zabawę lub pracę.
A jak rozpoznać, że ktoś mógł wziąć dopalacze?
Dopalacze dają tak szerokie spektrum objawów po zażyciu, że z początku można nie powiązać ich z zażywaniem jakichkolwiek substancji. Chodzi np. o:
- nietypowe dla danej osoby zachowania – np. nadmierne pobudzenie lub ospałość
- przekrwione oczy
- źrenice nie reagujące na światło lub reagujące z opóźnieniem
- bóle głowy
- permanentny katar
- wysuszone śluzówki
- długotrwały sen po godzinach większego pobudzenia.
Pod jakimi postaciami występują dopalacze?
A jak rozpoznać, że coś może być dopalaczem? To też może być trudne. Są to np. kolorowe tabletki, susz do palenia lub do używania go w kadzidełkach, proszek, kolorowe naklejki itd. Można je więc wąchać, lizać lub połykać. A niektóre postaci dopalaczy, jak np. kolorowe cukierki często nie kojarzą się z niczym groźnym. I w tym tkwi dodatkowe niebezpieczeństwo.
Do uzależnienia jeden krok
Od dopalaczy, podobnie jak od narkotyków, łatwo się uzależnić. A że często użytkownicy nie wiedzą, ile maksymalnie danego produktu mogą zażyć, łatwo mogą daną substancję przedawkować. Dlatego właśnie leczenie uzależnienia od dopalaczy jest tak istotne. Podstawowym problemem zazwyczaj jest to, że osoba uzależniona nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia. Uważa, że panuje nad sytuacją. Namówienie jej na leczenie bywa trudne. dlatego często jedynym rozwiązaniem jest rozmowa ze specjalistą lub osobą, która miała podobny problem, ale z niego wyszła. Jeśli chodzi o uzależnienie od dopalaczy leczenie bywa bardzo wymagające – także z tego powodu, że w wielu przypadkach nie wiadomo do końca, od jakiej dokładnie substancji dana osoba się uzależniła. Jedno jest jednak pewne: bez profesjonalnej pomocy wyjście z takiego uzależnienie bywa jeszcze trudniejsze lub wręcz niemożliwe.
Gdzie szukać pomocy?
Samo namówienie wielu uzależnionych osób do leczenie bywa wyzwaniem. A terapie odwykowe to cały proces, który trwa od kilku tygodni do nawet dwóch lat. Wszystko zależy od kilku aspektów, jak choćby wiek uzależnionego, stopień uzależnienia, czy to, czy dana osoba ma oparcie w najbliższych. Niektórzy mogą być bardziej podatni nie tylko na popadanie, ale i na trwanie w uzależnieniu, i ich należy na dłużej odseparować od ryzyka sięgnięcia po dopalacz w czasie terapii.
Ośrodki leczenia uzależnień pomagają w doborze właściwej ścieżki wychodzenia z problemu oraz określeniu czasu trwania całego procesu. A samo leczenie to dopiero początek. To coś, co przygotowuje pacjentów do późniejszej samodzielnej walki ze słabością. Kiedyś terapia się skończy, a trzeba będzie żyć dalej. W czasach, gdy po dopalacze bardzo łatwo sięgnąć, powrót do nich nie jest czymś trudnym, a wręcz przeciwnie – to tylko trochę trudniejsze, niż powrót do picia alkoholu, który można kupić na każdym kroku,
Jak przyspieszyć drogę do terapii?
Mimo, że ośrodki do walki z uzależnieniami powstają dzisiaj dość często i działają na terenie całego kraju, zazwyczaj trzeba czekać na wolne miejsce w jednym z nich. Bo i uzależnionych od różnych czynników osób przybywa. Tymczasem w uzależnieniach liczy się każdy dzień. Nie ma tutaj mniej i bardziej potrzebujących pomocy. Co więc można zrobić, żeby w razie czego przyspieszyć początek terapii? Na szczęście jest wyjście z takiej sytuacji: prywatne ośrodki terapii uzależnień. Wprawdzie koszty leczenia bywają tu dość spore, bo sięgają kilku tysięcy złotych za miesiąc, jednak czasem to jedyna szansa, aby uratować komuś życie. Przedawkowanie dopalacza bywa bowiem groźniejsze, niż przedawkowanie niektórych narkotyków, kiedy to lekarz wie, z czym ma dokładnie do czynienia i co ma wobec tego robić.
Żadnego uzależnienia nie wolno bagatelizować, bo niszczy ono człowieka. A uzależnieniom coraz częściej ulegają dzieci, bardziej niż dorośli zatracające się w tym, co może im poważnie zaszkodzić.
